из-

гл. приставка, сёзлени башына къошулуп, тюпде гёрсетилеген маъналарда глаголлар ярата: 1) гьаракатны бир затны, бир ерни ичинден чыгъагъанын гёрсете, мас. изгнать къуваламакъ; 2) гьаракатны бары да якъгъа, бары да предметге яйылагъанын гёрсете, мас. изранить яра-яра этмек, яраламакъ; измарать бары да ерин батдырмакъ; 3) гьаракатны инг гючлю даражасын гёрсете, мас. иззябнуть лап уьшюмек